Trudne początki
Powiązania rodziny Perez-Carrillo z tytoniem i cygarami sięga początków XX wieku. W 1904 roku na Kubie urodził się Ernesto Sr., który już jako dziecko miał okazję obserwować ojca skręcającego i sprzedającego cygara w Hawanie. W miarę dorastania chłopca, na przestrzeni lat, jego zainteresowania nie zmieniły się, co poskutkowało wykupieniem fabryki cygar w 1948 roku. Było to małe przedsiębiorstwo El Credito, znajdujące się w Hawanie – rodzinnym mieście Ernesto Sr. Dzięki rozwojowi fabryki oraz budowaniu marki, rodzina Perez-Carrillo stawała się coraz bardziej rozpoznawalna. 1954 rok stał się przełomowy, ponieważ właśnie wtedy Ernesto Sr. został wybrany do Senatu po raz pierwszy.
Patrząc na historię Kuby, właśnie w latach pięćdziesiątych XX wieku miała swój początek rewolucja. Był to trudny czas dla każdego mieszkańca tego kraju, a dla rodziny, której jednym z członków był senator, jeszcze trudniejszy. Ernesto Sr. był kilkukrotnie aresztowany za swoje przekonania polityczne. Rząd skonfiskował wówczas majątek rodziny Perez-Carrillo, w tym także fabrykę El Credito. W obawie o swoje bezpieczeństwo rodzina podjęła decyzję o ucieczce do Miami. Producent wyśmienitych cygar zakładał, że przeprowadzka to jedynie czasowe rozwiązanie i po ustabilizowaniu sytuacji politycznej, zamierzał wrócić na Kubę. Z biegiem lat Ernesto Sr. zdał sobie sprawę, iż w aktualnym miejscu zamieszkania może robić to, na czym zna się najlepiej – produkować cygara dobrej jakości. Chcąc zapewnić dobry byt swojej rodzinie, po dziewięciu latach, nabył fabrykę cygar w Little Havana (kubańska dzielnica Miami), nazywając ją również El Credito.
Spełnienie cygarowych marzeń
Syn Ernesto Sr., Ernesto Perez-Carrillo Jr., urodził się jeszcze na Kubie i doskonale pamięta czasy rewolucji, które skomentował podczas wywiadu z magazynem Cigar Aficionado:
Pamiętam jak Castro przybył do Hawany. Spojrzałem w niebo i zobaczyłem samoloty bojowe. Na ulicach były czołgi. Odbywały się tam dzikie sceny. Mając wtedy tylko sześć lat nie myślałem, że to koniec, ale przeszywało mnie poczucie niepewności.
Ernesto Jr. chciał spróbować czegoś innego, nie wiązał swojej przyszłości z produkcją cygar, jak jego ojciec. Jego zdaniem jazz był idealnym sposobem na życie, zwłaszcza w latach 70. minionego wieku. Marzeniem ówczesnego 25-latka było stanie się sławnym perkusistą jazzowym. Ernesto Jr. w pogoni za swoją pasją przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie chciał spróbować szczęścia w popularnych wówczas zespołach, grających jego ulubioną muzykę. Bywał na wielu przesłuchaniach i koncertach. Na próżno jednak było mu szukać pracy w słynnych grupach jazzowych. Po porażce związanej z grupą Stana Getza, młody Perez-Carrillo wrócił do Miami i rozpoczął swoją przygodę z produkcją cygar. Wraz z nadejściem roku 1976 Ernesto Sr. podjął decyzję o sprzedaży El Credito. Jego syn, dowiadując się o tym, zdał sobie sprawę, że cygara to jego powołanie i chce związać z tym swoją przyszłość. Przez cztery kolejne lata uczył się od ojca wszystkich tajników związanych z produkcją tych wyjątkowych wyrobów tytoniowych. Po śmierci seniora w 1980 roku, Ernesto Jr. przejął fabrykę. Jako 29-latek nie był jednak przygotowany na trudności finansowe, z którymi przyszło mu się zmierzyć. Jego przyjaciele z Miami pomogli mu w tych trudnych czasach, wierząc, że ten człowiek odniesie sukces w przemyśle cygarowym.
Ernesto Perez Carillo II
Dziś Ernesto przyznaje, że ojciec nauczył go praktycznie wszystkiego, co wie o cygarach. Już jako dziecko spędzał ze swoim tatą czas na polach tytoniowych w Vuelta Abajo, który uchodzi za główny region plantacyjny na Kubie. Mimo innych pomysłów na swoją przyszłość, Ernesto powrócił na drogi, które prowadziły przez życie jego ojca, a po części także dziadka, zaczął doceniać sztukę uprawy tytoniu. Ernesto Perez-Carrillo chciał stworzyć cygaro, które rozpali zmysły i będzie idealnym zestawem pełnym zbalansowanych wrażeń dla miłośników tytoniu. Taką mieszankę stworzył pod własnym rzemiosłem. Zainspirowany profilem kubańskiego Davidoffa, Ernesto próbował odtworzyć wczesne cygara La Gloria Cubana. Marka ta stała się hitem, a cygarowi koneserzy chętnie nabywali dominikańskie mieszanki La Gloria w latach 90-tych, które to były okresem wielkiego boom cygarowego. Z końcem XX wieku Perez-Carrillo podjął decyzję o sprzedaży La Gloria Cubana firmie Swedish Match. Marka dołączając do portfolio cygar premium stała się pożądaną obok Macanudo, Cohiby i Partagasa. Ernesto jako ambasador swojej marki i mistrz blendera pracował w Swedish Match przez kolejne lata.
Nowe pokolenie
Z początkiem 2009 roku, dzieci Ernesto zaproponowały mu powrót do korzeni, na pola tytoniowe oraz stworzenie kolejnego, wyjątkowego cygara. Idąc za głosem serca i podpowiedziami swoich potomków, Carrillo stworzył cygarową markę butikową E.P. Carrillo, którą prowadzi do dziś wraz z córką Lissette Perez-Carrillo oraz synem Ernesto Perez-Carrillo III. Choć produkcja cygar prowadzona jest na mniejszą skalę niż La Gloria Cubana, to cygara stworzone przez tę rodzinę zyskały szerokie grono koneserów, a także moc wyróżnień.
Ernesto Perez Carillo II z córką Lisette
Dzięki talentowi Ernesto marka E.P. Carrillo zdobyła 96 punktów i tytuł Cygara Roku 2018 (E.P. Carrillo Encore), przyznawany przez Cigar Aficionado. Ponadto cygara tej marki kilkukrotnie zdobywały miejsca w Top 10 w powyższym konkursie – La Historia EIII (2. cygaro roku 2014). Cygara E.P. Carrillo wytwarzane są ręcznie w fabryce Ernesto Tabacalera La Alianza na Dominikanie. Jak Ernesto sam przyznaje – jego najcenniejsze lekcje, pochodziły z przykładów, które dawał jego ojciec na co dzień. Były to przede wszystkim praca, pokora, cierpliwość i szacunek. Te wartości stoją za każdym z cygar stworzonych przez master blendera Ernesto Perez-Carrillo.